نحوه بازیگر شدن ارسلان قاسمی

در خانواده و نزدیکان من کسی اهل بازیگری و هنر و… نبوده به جز یکی از پسر دایی‌های مادرم که او هم در ایران زندگی نمی‌کند و از ما دور است. من برخلاف اکثر بچه‌ها که کارشان را از تیزرهای تبلیغاتی شروع می‌کنند، بازیگری را از سریال «در چشم باد» شروع کردم. بهاره رهنما که دوست صمیمی و هم‌کلاسی دوران کودکی مادرم است، من را به دستیار آقای جعفری جوزانی، کارگردان سریال «در چشم باد»، معرفی کرد و او هم من را برای نقش کودکی‌های پارسا پیروزفر پسندید.

آن موقع ۷ سال داشتم. تجربه عجیبی بود. من به خاطر آن کار ۳ سال و نیم شمال بودم. برای من که بچه کوچکی بودم و قبلا هم این کار را انجام نداده بودم، خیلی سخت بود، چون این سریال بسیار سنگین بود. اما شرایطی که آقای جوزانی و آقای کاسه‌ساز در طول کار فراهم کرده بودند، خوب بود و از سختی کار کم می‌کرد. برای اولین بار بود که این تعداد آدم را می‌دیدم و مجبور بودم با ۴۰- ۳۰ نفر یک جا باشم و زندگی و کار کنم. استرس داشتم و احساس دلتنگی و غربت می‌کردم.

فقط لطفش به بچه‌های هم سن و سالم مثل بیتا توکلی بود که با هم دوست بودیم و بازی می‌کردیم و حضورشان نمی‌گذاشت خیلی متوجه سختی‌ها بشوم. حتی درس خواندن ما با بچه‌های عادی فرق داشت.

 

این خبر برای شما مفید بود؟
بر اساس رای ۳ نفر از بازدیدکنندگان
با دوستان خود به اشتراک بگذارید: